BEYER Karol

(1818-1877) — pionier polskiej fotografii, społecznik, numizmatyk, archeolog, działacz polityczny. Urodził się w Warszawie, ojciec był naczelnikiem Dyrekcji Loterii, a matka malarką i założycielką szkoły malarskiej dla dziewcząt. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął pracę w Fabryce Artystycznych Wyrobów Metalowych swojego wuja Karola Mintera. W 1839 opuścił Polskę i wyjechał do Paryża, gdzie po raz pierwszy zetknął się z dagerotypią. Po powrocie do kraju w roku 1844 otworzył swój pierwszy zakład fotograficzny przy ul. Senatorskiej w Ogrodzie hrabiego Zamoyskiego. W 1850 zyskawszy rozgłos i klientelę przeniósł atelier do domu własnego przy ulicy Wareckiej 14, gdzie urządził dobrze wyposażoną i nowoczesną pracownię. 

Autoportret fotografa z roku 1861 - źródło: Danuta Jackiewicz, Karol Beyer 1817-1877, Warszawa 2012

W 1860 z uwagi na ilość zamawianych fotografii wybudował dodatkową altanę do wykonywania zdjęć, które przekazywane były do pracowni w Hotelu Europejskim. W tym samym roku kupił działkę budowlaną przy zbiegu ulic Królewskiej i Krakowskie Przedmieście, gdzie wybudował 3 kamienice. W 1861 został aresztowany i uwięziony w Twierdzy Modlin za wykonywanie niedozwolonych zdjęć i nawoływanie do udziału w nabożeństwie ku czci Tadeusza Kościuszki. W 1863 został zesłany do Nowochapirowska, gdzie również prowadził działalność fotograficzną. Do Warszawy wrócił w 1865. Podczas jego nieobecności duża część jego dorobku uległa konfiskacie lub  zniszczeniu. Aby ratować swą sytuację materialną sprzedał kamienice w 1871, następnie zbiory numizmatyczne i na końcu atelier. Zakład przy Krakowskim Przedmieściu nr 40 kupiła w 1872 firma Kostka i Mulert. Beyer umarł w biedzie 8 września 1877. 

Winieta zdjęcia z roku [?]

Literatura:
Danuta Jackiewicz, Karol Beyer 1817-1877, Warszawa 2012.