Leksykon fotografów warszawskich 1845-1945: BRANDEL Konrad

(1838-1920) — urodził się w Warszawie, po ukończeniu nauki w gimnazjum rozpoczął pracę w zakładzie fotograficznym Karola Beyera. Gdzie pełnił obowiązki pozera a później samodzielnego fotografa. W 1865 wraz z bratem Władysławem oraz Marcinem Olszyńskim otworzył własne atelier pod nazwą „Konrad Brandel i Ska” przy ulicy Nowy Świat 59 (ówczesny numer 57, nr hip. 1249). Firma zajmowała się także poligrafią (światłodruk) i jako pierwsza wydała fotokalendarz na rok 1866 zawierający ponad 300 fotografii warszawskich. W 1871 ze spółki odszedł Olszyński. W 1875 za wydanie atlasu dermatologicznego otrzymał tytuł fotografa Uniwersytetu Warszawskiego. około roku 1880 przeniósł zakład do sąsiedniej kamienicy przy Nowym Świecie 61 (ówczesny numer 59, nr hip. 1248 - zamieszanie adresami wynika z faktu, że w roku 1891 zmieniono numerację domów na Nowym Świecie]. W 1881 skonstruował kamerę migawkową na płyty szklane o wymiarach 6 x 9 cm, zwaną fotorewolwerem lub brandlówką. Za ten wynalazek otrzymał srebrny medal na wystawie fotograficznej we Wrocławiu). Aparat posłużył mu do tworzenia fotoreportaży z życia Warszawy. W 1891 przeniósł swój zakład na ul. Szpitalną 12 i prowadził go do 1896. Po 1900 wycofał się z branży i osiadł w Łyszkowicach pod Skierniewicami. W 1905 otrzymał tytuł członka honorowego Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego. Lata I wojny światowej spędził w Rosji a następnie w Toruniu, gdzie zmarł. Pochowano go na cmentarzu powązkowskim w Warszawie.